Conquistador neemt je mee op
een reis die begint in ons eigen zonnestelsel en die eindigt, ergens, aan het einde van tijd, materie, energie en dimensies. Deze bundel van Johan Klein Haneveld bevat een dozijn science-fictionverhalen waarin hoop, menselijkheid en de zoektocht naar dat ongrijpbare ‘mens zijn’ centraal staan. Daarbij schuwt hij complexe natuurkundige en sociale concepten niet. Het levert een rijke mix op aan werelden en omstandigheden en de gebeurtenissen die daarin plaatsvinden.
Dat klinkt ambitieus en dat is het ook. Als lezer van deze verhalen moet je in staat zijn je te verplaatsen in de consensusgedachten van een gestalt. Termen als virtuele persoonlijkheden, sub-personae, breinsteden, cerebrale uploads, het komt allemaal voorbij. En hoewel het vrij rustig begint in de eerste verhalen, naarmate je verder reist, worden de werelden vreemder, wordt het moeilijker je een voorstelling te maken van protagonisten, zo die al te benoemen zijn.
Klein Haneveld vertelt zijn verhalen in een kalme, prettige, volwassen stem. Hoe complex of buitenissig zijn verklaringen ook worden, ze blijven in de meeste gevallen plausibel. Slechts hier en daar vond ik een woord verkeerd gekozen voor wat hij wilde beschrijven.
Een minpunt vond ik dat qua emotie de verhalen vrij vlak blijven, niet alleen omdat er weinig ruimte is om karakters uit te diepen tussen alle vondsten en technologische wonderen, zelfs de poging daartoe zou waarschijnlijk gewoon mislukken omdat wij in onze huidige maatschappij ons geen voorstelling kunnen maken van gevoelens, zo die er al zijn, van een gestalt of virtuele persoonlijkheid.
Het gevoel dat het boek mij gaf was alsof ik verhalen uit de Golden Age of Science Fiction aan het lezen was. Verhalen waarin de ‘sense of wonder’ de boventoon voert. Het gevaar daarbij is dat je soms kunt afzakken naar een Star Trek niveau waarbij hercalibratie van het deflector shield en het aanpassen van de warp manifold de oplossing voor een probleem bieden. De betere technobabbel dus. Het lukt Klein Haneveld niet helemaal om daarvan weg te blijven, de vraag is of je je eraan stoort.
Ben je een gevorderd SF lezer die Banks, Brin, Vinge, Stephenson, Niven, Gibson, Egan en Sterling aankan? Dan is dit boek een aanrader.
Mijn uiteindelijke oordeel: 3.5 sterren.
Als laatste een dikke ‘Like’ voor Godijn Publishing dat het in haar Boek10 Project aandurfde een Science Fiction bundel uit te geven, traditioneel een moeilijk product.
Interessant? Bestel het boek dan hier.